Vakantie Jakarta en Bali februari 2006

Weer eens op visite bij Foort, Len en de kinderen.

Ik mag slapen op de kamer van Chamroeun die gelijk ook even een en ander voor mijn privacy heeft geregeld.

Om wat sfeer te proeven en om aan het klimaat te wennen wandel ik wat door woonbuurten, veel mensen willen graag op de foto waar ik dan meestal wel op in ga. Dit is een selectie, anders is het zoveel meer van hetzelfde.

Als kanovaarder kan ik een rondje door de haven niet overslaan natuurlijk.

Ook hier weer veel belangstelling.

Toch nog een zelfportret.

Hoewel Jakarta enorm opknapt zijn er toch nog wel echte armere wijken zoals deze.

De volgende dag naar Bogor, de Kebun Raya zijn beroemde botanische tuinen.

Met ook weidse grasvelden.

Uitzicht tijdens mijn lunch.

Bali

Na een aantal dagen ga ik dan naar Bali, toch gauw 1000 kilometer verder.

Ik logeer bij een homestay van een Nederlands stel waarvan de vrouw met haar moeder op vakantie op Java is, heel gezellig met Ivo en de andere gast, Raymond, een maffe brit.

Na aankomst even een rondje om het huis.





Vogels verjagen is ook een vak denk ik.





Zomaar een tempeltje waar het hele eiland dus mee vol staat.





Tanah Lot is een beroemde tempel, later ben ik er met Raymond nog een keer geweest.





Hier ligt dus ook de enige geocache die ik bezocht heb in Indonesie, de rest "was mijn spel niet"





De volgende dag op stap met gidsen Wayang en Yoman. Gelijk al de mooie uitzichten.





De 'motor': een Honda NF100 semiautomaat met vier versnellingen en trommelremmetjes.





Tja, weer een tempel en dus weer een sarong moeten huren.





Wayang (achter) en Yoman hebben er ook wel lol in.





Mooi uitzicht, uiteraard met tempel.





onderweg wat aapjes kijken, dus bananen kopen.





!





Ik probeerde de kleintjes wat bananen toe te spelen, slecht idee want de hel brak los.





orde weer hersteld maar de bananen zijn op.





het is er wel mooi





Na driehondermeter verkopers vermijden kom je bij een waterval.





Wel lekker fris.





De avond en nacht worden we uitgenodigd bij een oude buurjongen van Wayang, deze man heeft wiskunde en filosofie gestudeerd in Duitsland. Het werd een late avond met diepe discussies.





Waarom de auto nou in de keuken moet staan?





Deze mooie bochtige weg ging wel een uur lang de berg op.





Mooi rijden en er kwam geen eind aan.





Als je maar lol hebt.

Pauze om te eten





Uitzicht van de hotelkamer, helaas stonk het er nogal naar rottend beton.





wordt ik al bruin?





Hier wordt ik stil van























Zie daar maar eens te komen.





Onderweg opeens moeten stoppen omdat ik, de motor en de reis een offer nodig hebben. Een soort bloemstukje is dat, bovendien krijg ik wat rijst op het voorhoofd en een bloem achter het oor. Met helm op jeukte dat nogal.





Aangekomen bij de berg kan je tot ongeveer duizen meter met de motor omhoog, daarna kan je lopend verder. De bedoeling is dat je dan midden in de nacht naar boven klimt omdat de sunrise zo mooi is.





Ik besluit gewoon overdag te gaan, mijn gidsen en de plaatselijke gids snappen er nix van, met mist heb je toch geen uitzicht.





Door die mist is het niet zo warm en ik zie zo veelmeer dan in het donker natuurlijk. Na 1000 meter klimmen vind ik het wel weer mooi genoeg, het is mij te steil om nog eens duizend meter te klimmen.





Onderweg naar beneden komen we langs een grote tempel.





Witte doeken zijn simbool voor een bepaalde god.





Onderhoud kost geld en tijd, er zijn ook zoveel tempels dat het niet bij te houden is.











De deurtjes zijn normaal afgesloten met een hangslot, deze staat open de inhoud is dus een hangende doek.





In de buurt van het volgende hotel.





Let vooral op de merknaam.





Aardige mensen die ook op de foto willen





Andere zoontje ook op de foto.

iteraard weer in de juiste kleding verschijnen.





Voor de verandering een tempel waar een seremonie bezig is











Tijdens de ceremony wordt ik door een der muzikanten gewenkt want die wil me een vervalste zilverden dollar aansmeren.











Op de laatste dag krijgt de gids eindelijk door dat ik kleine weggetjes wil rijden.





OK, helemaal geen weg vind ik ook prima natuurlijk.





Het bruggetje was al verdwenen, dit is het noodbruggetje, daarna ging het blubberig en steil omhoog.





ff uitrusten op een uitrusttafel die je wel meer zit staan, ook bij mensen in de tuin.











Pauze ten huize van een zus van Wayang (de tweede voor die dag), dit is in de tempeltuin van het huis. Onderhoud doen ze -in dit geval gelukkig- niet veel aan.











detail van de vorige





Toch heeft het wel wat.





Met Raymond zonsondergang bekijken bij Tanah Lot, de hele vakantie geen toeristen gezien maar hier is het toch druk.





first things first.





Dat eilandje door het water naar toe gewaad om gedoopt te worden en te constateren dat je er niet meer dan drie meter op mag.





einde dus.

Foto's: Bart.