Stroom mee en wind mee, een kilometertje vanaf het instapstrandje bij Lauwersoog krijgt de zuiderwind langzaam wat vat op de golven en vanaf dat moment surfen we op niet te hoge golven met een redelijk tempo richting Schiermonnikoog.
De dag ervoor is de hele cursus kanovaardigheid B behandeld. Het verfijnen van de stuurtechnieken blijkt nu wel waardevol maar steunen, redden en noodstoppen zijn niet of nauwelijks aan de orde. Met slechts een meter water onder de boot krijgen de golven niet de kans om hoog te worden dus blijft het allemaal erg makkelijk te behappen.
Op Schier gaan we met een aantal mensen op zoek naar een visboer maar belanden al snel op een terras met koffie en appelgebak. Terug bij de jachthaven wordt het vertrek enkele malen uitgesteld vanwege de aantrekkende wind. In de regen wordt het humeur op de proef gesteld, kunnen we wat echte golven verwachten en dan mogen we niet! Bovendien hoe langer we moeten wachten hoe korter de tocht gaat worden.
Waar we bij het invaren van de haven midden op zee zaten varen we nu met 20 cm water in een geultje tussen hoge zandplaten door. Lekker relaxed om je heen kijkend zandscheppend met de peddel tot aan Het gat van Schiermonnikoog. Hier is het water weer wat dieper en met de stroom mee maar de wind tegen hebben we wat steilere golven waarbij de boot regelmatig tot aan het spatzeil onder water verdwijnt, soms zelfs wat verder. Genieten dus, de Big Smile is bij een aantal deelnemers niet van het gezicht af te krijgen!
Op een zandbank wachten we op de kentering van het tij om vervolgens dwars de vaargeul over te steken en vervolgens bijna voor de wind -die nu duidelijk minder hard is- weer terug naar Lauwersoog peddellen.
Het was zondermeer een leuk tochtje, blij dat ik heb mogen ruiken aan zeekanoën. Doordat er niet of nauwelijks eisen gesteld worden aan de vaardigheid van de deelnemers is de tocht veel korter en beperkter dan ik had gehoopt en verwacht. Er aan mogen ruiken dus.