Vlieland

2 en 3 juli 2011

Het tochtje naar Vlieland is een klassieker, al jaren met Pasen op het programma van Peddelpraat en vaak ook nog wel één of meer keer per jaar als een weekend tocht. Het aantrekkelijke van de tocht is dat het ondanks de afstand van ruim dertig kilometer meestal binnen vier uur te varen is. Een stuk over de plaat, dan met hoge snelheid op de stroom mee door de Blauwe Slenk genietend van het uitzicht op Griend, een grote variatie aan schepen, vooral die grote zeilschepen blijven een feest om te zien. Ook altijd even zwaaien naar de veerboot. Als je dan de mensen op het strand van Vlieland ziet lopen en je net denkt dat het feest over is mag je als beloning nog een uurtje zeehonden en vogels kijken op de Richel. Door de pittige stroming heb je onderweg ter afwisseling ook altijd wel ergens klotsend water. Kortom, een heerlijk gevarieerde tocht.

Op twee juli staan we met acht man (m/v) onder aan die hoge dijk van Roptazijl, een gezellig weerzien met bekenden en kennismaken met de rest. Toerleiders JohnW en MarianneB constateren dat alle deelnemers de nodige ervaring hebben en dat Bf 4 tot 5 binnen de normen van PP is, het zal best wel een stevige tocht worden met de hele heenweg tegenwind is de boodschap. Ook kunnen we op Vlieland na een aantal dagen stevige noordwesten wind een heel erg stevige branding verwachten, om die te ontwijken wordt hier al besloten naar de haven te varen, dat scheelt ook de klimpartij over het beruchtste duin van Nederland!

De dijk van Roptazijl moeten we wel overheen klimmen natuurlijk. Precies met hoog water stappen we in, varen de geul over de plaat op. Zelf op de plaat is het al flink hobbelen, dat zal de hele tocht zo blijven, daarom houden we de drijfpauzes kort want al stuiterend eten is ook niet alles. Bij de Blauwe Slenk steken we over en we gaan op forse afstand van de tonnen varen, iets minder stroming maar ook minder golven en minder tegenliggers die veelal ook buiten de geul willen varen om golven te mijden. Ondanks de tegenwind en het naast de geul varen schieten we best wel op, ten opzichte van het water is de snelheid niet geweldig maar als je naar de boeien kijkt dan vliegt het er over. Bij de zuidoost punt van de Richel komen we eindelijk in iets rustiger water, de fut is er dan ook wel een beetje uit. Rustig drijven we met een behoorlijke gang op de stroom naar het noorden en daarna varen we uiterst relaxed ook met de stroom mee om de Richel naar het westen, we doen er wel erg lang over om langs de Richel te varen maar het is lekker kijken en genieten, op de stroom komen we er toch wel. Kort langs het strand van Vlieland varen we richting haven, een mooie rode Anna toetert even, zij wil kennelijk ook vlak langs de kust.

Een biertje voor de tent en ff onder de douche, twee koken hun eigen potje en de rest gaat op zoek naar een plekje in een herberg.... Net als op de camping is het in het dorp ook wel heel erg druk, een tafel voor zes lijkt lastig te vinden. Uiteindelijk is toch een waardig plekje met uitstekend eten gevonden. Na het eten een vrolijke wandeling terug en voor een paar mensen nog een afzakkertje in de Bolder.

Al vroeg gaat de wekker maar ik slaap er lekker doorheen en moet me dus wat haasten om aan de afspraak van zeven uur lopen te kunnen voldoen. We redden het toch om op de afgesproken tijd te water te gaan. Rustig de haven uit en met lichte tegenstroom naar zee. Boven de Richel staan golven van ruim anderhalve meter, soms breekt de top eraf maar gelukkig geen massieve brekers. We doen ons best er omheen te varen, het besef dat een zwempartij hier wel erg veel tijd gaat kosten maakt ons behoorlijk voorzichtig, in plaats van de spanning op te zoeken varen we dus vooral naar het noorden tegen de golven in terwijl we door de stroom rustig naar het oosten verplaats worden. Opeens zijn we om de Richel heen en kunnen we met de wind in de rug verder. Ondanks die rugwind is door de deining het tempo toch lager dan op vlakke zee. Het is een lange tocht en ook tijdens de drijfpauzes zijn er niet echte rustmomenten. Voor mij is het een primeur dat we niet langs de Pollendam varen maar gewoon over de plaat. Opeens is het gemaal van Roptazijl in het zicht, rustig varen we die kant op en precies met hoog water stappen we weer uit.

Een enerverende tocht, geweldig om een geheel klotsende Waddenzee mee te maken. Die dijk bij Rotpazijl viel wel mee op de terugweg en de ontvangst met koffie was natuurlijk helemaal uniek geregeld! Na een korte discussie hoe stoer het is om met de zoutkorsten op het gezicht naar huis te rijden nemen we afscheid. Alle deelnemers bedankt en de tochtleiding in het bijzonder!

IMGP3995.JPG

IMGP3997.JPG

IMGP4000.JPG

IMGP4001.JPG

IMGP4003.JPG

IMGP4004.JPG

IMGP4006.JPG

IMGP4007.JPG

IMGP4010.JPG

IMGP4011.JPG

IMGP4012.JPG

IMGP4018.JPG

IMGP4019.JPG

IMGP4023.JPG

IMGP4024.JPG

IMGP4026.JPG

IMGP4027.JPG

IMGP4028.JPG

IMGP4030.JPG

IMGP4032.JPG

IMGP4034.JPG

IMGP4036.JPG

IMGP4038.JPG

IMGP4040.JPG

IMGP4041.JPG

IMGP4042.JPG

IMGP4043.JPG

02072011060.jpg

02072011065.jpg

02072011066.jpg

IMGP4046.JPG

IMGP4050.JPG

IMGP4051.JPG

IMGP4052.JPG

IMGP4053.JPG

IMGP4055.JPG

IMGP4057.JPG

IMGP4058.JPG